வஞ்சிக்கொடியின் வசீகரனே

“அட! மௌனராகம் டைலாக்கு…” என்று நக்கலாகச் சிரித்தவன், “டைலாக் விடுறதுதான் விடுற புது டைலாக்கா விடுமா. அதர பழசான டைலாக் விடாதே…” என்று கிண்டலடித்தவன் அதற்கு மேல் அவளிடம் பேசாமல் அங்கிருந்து நகர்ந்தான்.

“ஆமா, இவனுக்குப் புது டைலாக் வேற யோசிச்சு சொல்லுவாங்க. உனக்கு இந்த டைலாக்கே போதும் போடா…” வெளியே சென்றவனைப் பார்த்துக் கத்தினாள்.

அவள் கத்தியது காதில் விழுந்தும் திரும்பி பார்க்காமல் நடந்தவன் ‘உனக்கு எல்லாம் நோ பேச்சு ஷாம்பு. இன்னைக்கு நான் கொடுக்கப் போற ஷாக் ட்ரீட்மென்ட்ல இனி கம்பளிப்பூச்சி‌ என்ற வார்த்தையே உன் வாயில் இருந்து வரக் கூடாது’ என்று நினைத்துக் கொண்டே வீட்டின் கதவை திறந்து வெளியே சென்றான்.

மீண்டும் அவன் அறைக்குள் வந்த போது அவன் கையில் ஒரு சிறிய டப்பா இருந்தது. அவன் வரும் வரையில் கோபமாக இருந்தவள் சுருண்டு படுக்கையில் படுத்திருந்தாள்.

அவள் முகம் திரும்பி இருந்த பக்கம் சென்று நின்றவன் “ஹேய் ஷாம்பு! எழுந்திரு..!” என்று அதட்டி அழைத்தான்.

அவளிடம் ஷாம்புவின் பெயர் காரணம் சொல்லிவிட்டதால் அவளை அதன் பிறகு கேலியாக ஷாம்பு என்று அழைத்தே வெறுப்பேற்றிக் கொண்டிருந்தான்.

தூங்குவது போல் பாசாங்கு செய்து கொண்டிருந்தவள் அவன் குரல் காதில் கேட்டதாகவே காட்டிக் கொள்ளவில்லை. அவனின் ஷாம்பு என்ற அழைப்பில் உள்ளுக்குள் பல்லைக் கடித்த படி படுத்திருந்தாள்.

அவனும் சிறிது நேரம் நின்று அவளின் முகத்தை ஆராய்ச்சியாகப் பார்த்தான்.

அவளிடம் சிறிதும் மாற்றம் இல்லாமல் போக, “சரிதான்! தூங்குறவங்க மாதிரி நடிக்கிறவங்களை எழுப்ப முடியுமா என்ன? நீ எழுந்துக்கலைனா பரவாயில்லை. நான் செய்யப் போற டெஸ்டுக்கு நீ படுத்து இருப்பது தான் இன்னும் வசதி…” என்று கேலி குரலில் சொன்னான்.

அதற்கு மேலும் படுத்திருப்பாளா என்ன?

‘அப்படி என்ன செய்யப் போகின்றான்?’ என்று பதறி, அலறி அடித்துக் கொண்டு பட்டெனக் கண்களைத் திறந்தாள்.

அவள் கண்களைத் திறந்த வேகத்தைப் பார்த்து அவனுக்குச் சத்தம் போட்டுச் சிரிக்கத் தோன்றியது. ஆனால் அடக்கிக்கொண்டவன் கோபத்துடன் “ம்ம்… எழுந்துரு…” என்றான் உறுமலாக.

“என்ன செய்யப் போறீங்க?” என்று அவனைச் சந்தேகமாகப் பார்த்துக் கொண்டே மெதுவாக எழுந்து அமர்ந்தாள்.

‘அட…! மிரட்டின மிரட்டலுக்கு ஒருமை போய்ப் பன்மையே வந்துருச்சா? சூப்பர் ராகவ்! இப்படியே மெயின்டெயின் பண்ணு…’ என்று தனக்குத் தானே தோள் தட்டிக் கொண்டவன், மனைவியின் கேள்விக்குப் பதிலாக,
“அதுவா…?” என்று இழுத்தவன் தன் கையிலிருந்த சின்ன டப்பாவை அவளின் முன் நீட்டினான்.

டப்பா மூடியிருந்ததால் ஒன்றும் தெரியாமல் போக, “என்ன இருக்கு அதுல?” என்று சந்தேகத்துடன் கேட்டாள்

“நீயே திறந்து பார்…” என்று அந்த டப்பாவை கொடுக்க… ‘பயபுள்ள நமக்குக் கிப்ட்டு எதுவும் வாங்கிட்டு வந்திருச்சோ? இவன் அப்படி வாங்கிக் கொடுக்கிற ஆள் இல்லையே…’ என்று உள்ளுக்குள் நினைத்துக் கொண்டாலும் ‘அப்படி என்னத்தைத் தரப் போகிறான்?’ என்ற ஆர்வம் மிகுதியாக இருக்க, அந்த டப்பாவை மெல்ல கையில் வாங்கினாள்.

“திறந்து பார்…!” என்று அதிகாரமாகச் சொன்னான்.

‘இவனோட அதிகாரத்தில் தீயை வைக்க’ என்று கருவியவள் கருப்பு நிறத்தில் இருந்த அந்தச் சிறிய டப்பாவை திறந்தாள்.

திறந்து பார்த்த அடுத்த நிமிடம் “ஐய்ய… ச்சீ…ச்சீ…” என்று அருவருப்புடன் தூக்கி எறிந்தாள்.

“கருமம்… கருமம்… எதுக்குடா இந்தக் கருமத்தை எடுத்துட்டு வந்த?” என்று அருவருப்புடன் கேட்டாள்.

‘என்னடா ராகவ் இது? பன்மை போய் இப்போ ‘டா’க்கு தாவிருச்சு… ம்ம்… இதைச் சும்மா விடக் கூடாதே…’ என்று நினைத்துக் கொண்டவன்,

“ஹேய்! என்ன இப்படி டக்குனு தூக்கிப் போட்டுட்ட? இதை எடுத்துட்டு வர நான் எவ்ளோ கஷ்டப்பட்டேன் தெரியுமா?” என்று சொல்லிக்கொண்டே அங்கே மேஜையின் மீதிருந்த ஒரு செய்தித்தாளை எடுத்து அவள் தூக்கி போட்டதால் தரையில் ஊர்ந்து போய்க்கொண்டிருந்த கம்பளிப் புழுவை அந்தத் தாளில் ஏற வைத்தான்.

அவன் மீண்டும் கையில் எடுக்கவும் “ஏய்! அதை ஒழுங்கா வெளியே தூக்கி போடுங்க…” என்று பதறி கட்டிலில் ஏறி கால்களைக் கட்டிக் கொண்டு பயந்து அமர்ந்து விட்டாள்.

“வெளில தூக்கி போடவா இதை எடுத்துட்டு வந்தேன்?” என்று கேட்டவன் அதை எடுத்துக்கொண்டு மீண்டும் அவளின் அருகில் வந்தான் .

“அய்யோ! பக்கத்துல கொண்டு வராதேடா… தூக்கிப் போடு அந்தப் பக்கம்…” என்று கத்தினாள்.

அவளுக்கு இருந்த பயத்தில் ஒருமை, பன்மை, டா எல்லாம் கலந்து கட்டி அவளின் நாவில் நாட்டியம் ஆடியது.

அவளின் கத்தலை கொஞ்சமும் சட்டை செய்யாமல் “நீ கம்பளி பூச்சி ஊர்வது போல இருக்குனு சொன்னதும் கம்முனு கேட்டுகிட்டு போறதுக்கு நான் என்ன மௌனராகம் மோகன்னு நினைச்சியா? ராகவ்மா ராகவ்! கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி ஒரு டைலாக் விட்டாயே, எங்க அதைத் திருப்பிச் சொல்லு…” என்று நிதானமாகக் கேட்டான்.

“என்ன டைலாக்?” தன் முகத்திற்கு நேரே அவன் காட்டிய கம்பளிப் புழுவைப் பார்த்ததில் அவள் என்ன சொன்னாள் என்பதையே மறந்து போயிருந்தாள்.

“என்னம்மா, அதுக்குள்ள மறந்துட்டியா? உன் கண்ணு முன்னாடி காட்டிக்கிட்டு இருக்கேனே, இந்தப் பூச்சியைப் பற்றித் தானே என்னமோ சொன்ன?” என்று கேட்டவன் அவளின் முகத்திற்கு நேரே செய்தித்தாளில் இருந்த கம்பளிப் புழுவை இப்படியும், அப்படியுமாக அசைத்துக் காட்டினான்.

அந்தப் புழு எங்கே கீழே விழுந்து விடுமோ என்று பதறியவளுக்கு ‘அவன் தொடுவது கம்பளிப்பூச்சி ஊர்வது போல இருப்பதாகச் சொன்னது’ ஞாபகத்தில் வந்தது.

ஞாபகம் வந்ததும் ‘அடப்பாவி…!’ என்று அதிர்ந்து வாயில் கையை வைத்தாள்.

அவளின் முகப் பாவனையைப் பார்த்து “என்ன ஞாபகம் வந்திருச்சு போல இருக்கு? எங்க அந்த டைலாக்கை திருப்பிச் சொல்லு…” என்று கேட்டான்.

“ஏன் சொன்னா என்ன செய்வீங்க?” என்று கண்ணில் பயத்துடன் கேட்டாள்.

“நீ சொல்லு… அப்புறமா நான் ப்ராட்டிகலா செய்து காட்டுறேன்…” என்றான்.

‘கம்பளிப்பூச்சி ஊர்வது போல் செய்து காட்டப் போகின்றானா?’ என்று பயந்து அலறியவள் கட்டிலை விட்டு இறங்கி துள்ளிக் குதித்து அந்தப் பக்கம் சென்று நின்று கொண்டாள்.

அவள் துள்ளிக்கொண்டு ஓடியதைப் பார்த்து அவனுக்கு அடக்கமாட்டாமல் சிரிப்பு வரப் பார்த்தது. ஆனால் உள்ளுக்குள் அதை அப்படியே போட்டு அமுக்கியவன் வெளியே முகத்தை விறைப்பாக வைத்திருந்தான்.

முகத்தைக் கடுமையாக்கி கொண்டு “நீ ஓடினால் நான் விட்டு விடுவேனா? ஒழுங்கா பக்கத்தில் வந்து அப்போ சொன்ன டைலாக்கை சொல்லிக் காட்டு…” என்று அதட்டினான்.

“அடப்பாவி! தெரியாம ஒரு டைலாக் பேசினதுக்கு நீ நிஜமாவே கம்பளிப்பூச்சி கொண்டு வந்து மேல விடுவியா?” என்று கத்தினாள்.

“பின்ன, புருஷன்காரன் தொட்டா கம்பளிப்பூச்சி ஊர்வது போல் இருக்குன்னு நீதானே சொன்ன? அதான் ஒரு டெஸ்ட் செய்து பார்த்துருவோம். இப்போ நான் இந்தக் கம்பளிப்பூச்சியை உன் மேல விடுவேனாம். அது உன் மேல ஊர்ந்து போகும் போது உனக்கு எப்படி இருக்குன்னு சரியா உணர்ந்து சொல்லணும். அப்புறம் நான் உன்னைத் தொட்டுக் காட்டுவேனாம். நான் தொடும் போது உனக்கு எப்படியிருந்தது? எப்படிப் ஃபீல் பண்ணினனு உணர்ந்து சொல்லணும். எங்க டெஸ்ட்டை ஆரம்பிப்போமா?” என்று கேட்டுக் கொண்டே அவளின் அருகில் செல்ல கட்டிலை சுற்றி நடக்க ஆரம்பித்தான்.

அவனின் பரிசோதனை முறையைக் கேட்டு அவள் அரண்டே போனாள்.

ஆனாலும் இவனிடம் தான் இறங்கிப் போவதா என்று நினைத்தவள் “கம்பளிப் பூச்சினு சொன்னா இப்படிப் பூச்சியைக் கொண்டு வந்துருக்க… உன்னை எருமைனு திட்டினா எருமையை விட்டு உரச விடுவியா? கழுதைன்னு சொன்னா கழுதை கூட்டிட்டு வருவியா?” என்று அவனின் கவனத்தைத் திசை திருப்ப வேண்டும் என்றே கேட்டுப் பேச்சை வளர்த்தாள்.

“கண்டிப்பா செய்துருப்பேன் ஷாம்பு. அதையும் கொண்டு வந்து உன் மேல உரசவிட்டு அது உன்னை உரசும் போது நீ எப்படி உணர்ந்த? நான் உரசும் போது எப்படி உணர்ந்தனு ஒரு பிராட்டிகல் நடத்தியிருப்பேன்…” என்று கண்களைச் சிமிட்டினான்.

‘அடப்பாவி! எப்படிச் சொன்னாலும் நம்மளை தலைகீழாகக் கவுத்தி விடுறானே’ என்று உள்ளுக்குள் கடுகடுத்தவள் “அப்போ உன்னை டைனோசர்னு திட்டியிருந்தா என்னடா பண்ணிருப்ப?” இதற்கு அவனால் பதில் சொல்ல முடியாதே என்ற மிதப்புடன் கேட்டாள்.

அவளைப் பார்த்துக் கண்களால் சிரித்தவன் உதட்டில் கோணல் சிரிப்பை உதிரவிட்டு “உன் புருஷனை என்னனு நினைச்ச? டைனோசரையும் கொண்டு வந்து டெஸ்ட் பண்ணி பார்ப்பேன்…” என்றான்.

“வாட்! என்ன சொல்றீங்க? அது எப்படி முடியும்?” டைனோசரே இல்லாத நிலையில் எங்கிருந்து இவன் அதைக் கொண்டு வருவான் என்பது போல அதிர்ச்சியாகப் பார்த்தாள்.

மேலும் படிக்க பிரீமியம் பிளான் வாங்கவும்!