ஜதியோடு சதிராடு

சில‌ கடினமான நடன அசைவுகளைத்தான் அமைத்திருந்தான் நிருபன்.‌ ஆனால், மதனாவிற்கு அதன் போல் நடன அசைவுகள் பழக்கம்தான் என்பதால், அவன் சொல்லிக் கொடுத்ததை அச்சுப்பிசகாமல் செய்தாள்.

“அந்த மாடல் பொண்ணு இன்னைக்கு ஏன் வர மாட்டேன்னு சொன்னாள்னு இப்பத்தான் புரியுது நிரு. ரிகர்சல் பார்த்தே பயந்து போயிட்டாங்க போலிருக்கு…” என்று சிறு இடைவெளியில் மதனா கேலி செய்ததும் நடந்தது.

“நோகாம நுங்கு திங்க முடியுமா? ம்யூசிக் பார். பாஸ்ட் ட்ராக்… அதுக்கு ஸ்லோவா ஸ்டெப்ஸ் இருந்தால் நல்லாவா இருக்கும்?” என்று கேட்டான்.

அவளுக்கும் அந்த உண்மை புரிந்தது.

வேக நடன அசைவுகள் மட்டுமல்ல, காதலை பிரதிபலிக்கும் காட்சிகளும் இருந்தன.

காதலை கண்களில் ஒளிர விட்டு, அதை அப்படியே முகத்திலும் பிரதிபலித்தான் நிருபன்.

ஆனால், மதனாவிற்கு அப்படி உணர்வுகளைக் காட்ட வரவில்லை.

“முகத்தில் லவ் ஃபீலிங் கொண்டு வாடி…” என்று நிருபன் அதட்ட,

“இத்தனை பேர் முன்னாடி வரலைடா…” என்று சிணுங்கினாள்.

“உதைக்கப் போறேன் பார். நீ ஏன் அவங்களைப் பார்க்கிற? லிரிக்ஸை முதலில் மைண்டில் ஃபிக்ஸ் பண்ணு. பொண்ணு காதலனை பிரிந்து ஏக்கத்தோட தேடி வர்றா. அப்படி வரும் போது இத்தனை நாள் அவனைப் பார்க்காமல் அவள் ஃபீல் பண்ற தவிப்பு, துடிப்பு, காதல் எல்லாத்தையும் முகத்திலும், உன் உடல் அசைவுலயும் கொண்டு வரணும். கண்ணை மூடி அந்த உணர்வுகளை உனக்குள் கொண்டு வா. இங்கே வேற யாரும் இல்லை. அந்தக் காதலனும், காதலியும் மட்டும்தான் இருக்காங்க…” என்றான்.

அவன் சொன்னது போல் கண்களை மூடினாள். பாடல் வரிகள் பின்னணியில் ஓட, அதைச் செவிகளில் வாங்கி மனத்திற்குள் நுழைத்தாள்.

இப்போது அவள் மதனா இல்லை. காதலனை காணாமல் தவித்த காதலி என்று மனத்தில் பதிய வைத்து அந்த உணர்வுகளை முகத்தில் பிரதிபலித்தாள்.

“எஸ்… எஸ்… இதேதான்டி. இதை அப்படியே கண்ணைத் திறந்து செய்…” என்று நிருபன் சொல்ல,

கண்களைத் திறந்து அவன் முகத்தை ஆழ்ந்து பார்த்து, வேறு யாரையும் கவனத்தில் கொள்ளாமல் அந்த உணர்வுகளை அவள் அப்படியே பிரதிபலிக்க, ஒரு நொடி நிருபன் அசந்து நின்றுவிட்டான்.

பின் சூழ்நிலை புரிந்து, அவனும் காதல் உணர்வுகளைக் காட்ட, அந்தக் காட்சி படமாக்கப்பட்டது.

“வாவ்! பெண்டாஸ்டிக்!” என்று சுற்றி இருந்தவர்கள் கைத்தட்டி ஆர்ப்பரித்தனர்.

“நீங்க இரண்டு பேரும் செம பேர்(pair) நிருபன். என்னோட இந்தச் சாங்க்கு நீங்க உயிர் கொடுத்துட்டீங்க…” அந்தக் காட்சி நல்லபடியாகப் படமாக்கப்பட்டதில் மனமார‌ பாராட்டினான் விக்னேஷ்.

நிருபன், மதனா இருவருக்குமே மகிழ்ச்சியாக இருந்தது.

“நிஜமாவே நான் நல்லா பண்ணினேனாடா?” என்று நிருபனிடம் ரகசியமாகக் கேட்டாள் மதனா.

“நல்லா பண்ணினியா? ஏன்டி, இத்தனை பேர் முன்னாடி உணர்வு வரலைன்னு சொல்லிட்டு பிச்சு உதறிட்ட போ. நானே ஒரு நிமிஷம் அசந்துட்டேன். எப்படி நான் சொன்னதும் டக்குன்னு அந்த ஃபீலிங்கை கொண்டு வந்த?” என்று ஆச்சரியமாகக் கேட்டான்.

அவனை ஆழ்ந்த பார்வை பார்த்தவள், “நான் அந்த ஃபீலிங்கை எப்படிக் கொண்டு வந்திருப்பேன்னு உனக்குத் தெரியாதாடா?” என்று கேட்டாள்.

ஒரு நொடி நிருபன் எதுவுமே பேசவில்லை. பின் அவளின் தோளை சுற்றிக் கையைப் போட்டவன், தோளை அழுத்தி பிடித்து விட்டு, உதட்டில் தவழ்ந்த மென்புன்னகையுடன் வேலையைத் தொடர்ந்தான்.

***

“ஃபைவ், சிக்ஸ், செவன், எய்ட்…” என்று தொடர்ந்து நிருபன் சொல்லி ஆட, மதனாவும் அப்படியே ஆடினாள்.

ஆனாலும், அந்த வேக அசைவுகள் கடினமாகத்தான் இருந்தன.

“ரொம்பக் கஷ்டமா இருக்கு மாஸ்டர், கொஞ்சம் லைட்டா கொடுங்களேன்” என்று கதாநாயகன், நாயகி கேட்டால் கொஞ்சம் இலகுவாக மாற்றிக் கொடுப்பான்தான்.

ஆனால், மதனா அப்படிக் கேட்கவே இல்லை.

அவளுக்குப் புரிந்தது. தனக்கு வேண்டுமென்றே அவன் கஷ்டமான நடன அசைவுகளைக் கொடுக்கின்றான் என்று.

அதனாலேயே அவளும் அவனிடம் ஆட்சேபிக்காமல் இருந்தாள்.

“வெயிட்… வெயிட் மேடம். இந்த ஸ்டெப் இப்படி இல்லை. வயிற்றை உள்வாங்கி நெஞ்சை நிமிர்த்தி இப்படிக் கொண்டு வரணும்‌…” என்று நிருபன் ஒரு இடத்தில் திருத்த,

மதனாவும் மீண்டும் அதே போல் செய்தாள்‌.

“ம்ப்ச், அப்படி இல்லை. இப்படி…” என்று மீண்டும் செய்து காட்டி, அவளைச் செய்ய வைத்தான்.

அவள் மீண்டும் செய்ய, அதைத் தவறு என்றான்.

மதனாவிற்குத் தான் சரியாக ஆடுவதாகத்தான் தோன்றியது. ஆனால், நிருபன் தவறு சொல்ல, அதனாலேயே அவளுக்குப் பதற்றம் வர, சரியாகச் செய்து கொண்டிருந்ததையும் மாற்றி இப்போது தவறாகச் செய்து கொண்டிருந்தாள்.

“எத்தனை தடவை சொல்வது?” என்று பல்லைக் கடித்த நிருபன், சட்டென்று அவள் பின்னால் இருந்து நெருங்கியவன், அவளின் நடு வயிற்றில் ஒரு கையை வைத்து அழுத்தி, இன்னொரு கையை அவள் இடையில் வைத்து “ம்ம், வயிற்றை உள்வாங்கு…” என்று‌ அவள்‌ தோளில் தன் தாடையை அழுத்தியபடி அவன் சொல்ல,

மதனாவோ மூச்சு விடக் கூட மறந்து அப்படியே உறைந்து நின்றாள்.

பின்னாலிருந்து அணைத்தது போல் பிடித்திருந்தவனின் மூச்சு காற்று அனலாய் மதனாவின் மீது வீசி அவளையும் தகிக்க வைத்தது.

“நிரு, என்ன பண்ற?” என்று அவள் கேட்க நினைத்தபோது, பட்டென்று அவளை விட்டு விலகியிருந்தான் நிருபன்.

“ம்ம், நான் சொன்ன மாதிரி செய்ங்க மேடம்…” ஒன்றுமே நடவாதது போல் நிருபன் இயல்பாகச் சொல்ல, அவளுக்குத் தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொள்ளச் சில நொடிகள் பிடித்தன.

“இன்னும் டூ ஹவர்ஸில் எனக்கு ஒரு ஷூட்டிங் இருக்கு மேடம்…” என்று அவளை நிதானப்படுத்திக் கொள்ள நேரம் கொடுக்காமல் அவசரப்படுத்தினான்.

அவள் மீண்டும் அவன் சொன்ன ஸ்டெப்பை செய்து காட்ட, “நாட் பேட்…” என்றவன், அடுத்த நடன அசைவுகளுக்கு மாறினான்.

இன்னொரு ஸ்டெப் போடும் போது மீண்டும் அவளை நிறுத்தியவன், “இப்படிக் காலை தூக்கினால் உங்களால் பேலன்ஸ் பண்ண முடியாது…” என்றவன், இடது காலை அழுத்தமாக ஊன்ற வைத்து, வலது காலை எப்படிப் பின்னால் வளைத்து திருப்ப வேண்டுமென்று அவளின் வலது காலை பின்னால் மடக்கி பிடித்தும் கொண்டான்.

ஒரு கையால் அவளின் இடையைப் பிடித்து, இன்னொரு கையால் அவள் காலை மடக்கி பிடித்துக் காட்ட, இப்பொழுது அவனின் உஷ்ண மூச்சு அவளின் முதுகில் மோதியது.

அப்போது மட்டும் அல்ல‌. அடுத்த ஒரு மணிநேர ஒத்திகையிலும், அவனின் தீண்டல் அவள் மேனியில் நிகழ, அதனுடன் போட்டி போட்டுக் கொண்டு அவனின் மூச்சு காற்றும் அவளில் மோத, அந்த உஷ்ணத்தில் தகித்துத் தவித்துப் போனாள் மதனா.

இதற்கு முன்பும் அவர்கள் தொட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள் தான். கட்டியும் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

ஆனால், அப்போதெல்லாம் நிருபனாக அவளைத்‌ தொடுவது அரிது.

அவளே அவனை உரசிக் கொண்டிருந்தாலும் கூட, “கொஞ்ச நேரம் உரசாமல்தான் இரேன்டி…” என்று கடிந்து கொள்வான்.

அவனைச் சீண்டவே அவனைத் தீண்டி அவனின் செல்ல முறைப்பையும் வாங்கிக் கொள்வாள்.

அவனாக அவளை நெருங்கினால், அது அவனின் உணர்வுகளின் உச்சத்தில் மட்டுமே இருக்கும்.

சந்தோஷத்தின் உச்சத்தில், சோகத்தின் உச்சத்தில் மட்டுமே அவளை நெருங்குவான்.

ஆனால், இன்றைய அவனின் தீண்டலில் ஆவேசம் இருந்தது, ஆத்திரம் இருந்தது, கோபம் இருந்தது. அதையும் தாண்டி அவளின் உணர்வுகளைத் துண்டாட துடிக்கும் துடிப்பு இருந்தது.

இந்த நிருபன் அவளுக்குப் புதிது. இந்தப் புதிய நிருபனை எப்படி எதிர்கொள்வது என்று அவளுக்குப் புரியவே இல்லை.

அவளைத் தீண்டிவிட்டு அவன் அடுத்தடுத்த நடன அசைவுகளுக்குப் போய் விட, அவளால் அப்படி உடனே அடுத்ததற்கு நகர முடியவில்லை.

***

அவன் சொன்னது போல் நடனத்தில் சில மாற்றங்கள் செய்திருந்தான். அது முன்பை விடச் சற்று கடின அசைவுகளாகவும், அதே நேரத்தில் அந்தப் பாடலுக்கு மிகப் பொருத்தமாக இருப்பது போலும் தோன்றியது.

“இந்த ஸ்டெப்ஸ் எல்லாம் கொஞ்சம் கஷ்டம்தான். ஆனால், ஒரு ரெண்டு முறை ப்ராக்டிஸ் பண்ணிட்டா பண்ணிடலாம்…” என்ற நிருபன் மீண்டும் அந்த நடனத்தை ஆடிக்காட்டி விட்டு, அவளை ஆடச் சொன்னான்.

முதல் முறை ஆடிப் பார்த்தபோது சற்றுக் கஷ்டமாக இருந்தாலும், அடுத்த முறை சரியாக ஆடி காட்டினாள் மதனா.

“குட்!” என்ற நிருபன், அடுத்து வந்த ஒரு மணி நேரம் அவளை ஒத்திகை பார்க்க வைத்தான்.

சின்னச் சின்னத் தவறுகளைத் திருத்த அவளைத் தொட்டு திருத்த வைத்தான். ஆனால், அன்று போல் இல்லாமல் அவனின் தொடுகை இயல்பாக இருந்தது.

கடைசி ஒரு முறை ஒத்திகை பார்க்க சொன்னவன், அவளோடு கூடவே ஆடிக் கொண்டே வந்தான்.

பாடல் முடியும் தருவாயில் துப்பட்டாவை இரண்டு கைகளாலும் தலைக்கு மேல் உயர்த்திப் பிடித்தபடி ஓடி வந்து கால்களைத் தரையில் பாவாமல் துள்ளிக் குதிக்க வேண்டும்.

மதனா துள்ளிக் குதிக்க, அடுத்தச் சில வினாடிகள் வரை தரைக்கு வராமல் அந்தரத்திலேயே நின்றாள்.

மிதப்பது போலான உணர்வில் அதிர்ந்து விழிகளைத் தாழ்த்தி பார்க்க, நிருபனின் கைகளில் தவழ்ந்து கொண்டிருப்பதைப் பார்த்து அதிர்ந்தாள்.

எப்போது தூக்கினான்? ஏன் தூக்கினான்? என்று யோசிக்கக் கூட விடாமல் அவளை அப்படியே தூக்கிச் சென்று சுவரோடு சாய்த்து இறக்கியவன், அவள் என்ன என்று உணரும் முன்பே அவளின் இதழ்களைச் சிறை செய்திருந்தான்.

மூர்க்கமான சிறையெடுப்பு! இதழ்கள் எரிய, சுதாரித்துக் கொண்ட மதனா, அவனின் தோளை பிடித்துத் தள்ளிவிட்டாள்.

ஒரு நொடி விலகியவன், அவள் மூச்செடுத்து பேச வரும் முன் மீண்டும் சிறையெடுப்புச் செய்தான்.

மூச்சு முட்டி போனது இருவருக்கும். ஆனாலும், அவளை விலக அனுமதிக்கவே இல்லை அவன்.

மேலும் படிக்க பிரீமியம் பிளான் வாங்கவும்!